Ik breng je naar Rome

 Mooie lieve man, Vandaag lopen we alweer de laatste etappe van het Pieterpad. Vandaag is een ode aan Toos en Bertje. Een ode aan vriendschap. Vandaag loop ik met mijn zus, de beste vriendin die ik me kan wensen. We wandelen de gebaande paden, we wandelen in de voetsporen van Toos en Bertje. Twee vriendinnen die als ervaren wandelaars ons pad hebben uitgestippeld en beschreven. Zouden zij zich kunnen voorstellen dat mensen van allerlei pluimage tegenwoordig in hun voetstappen volgen? Hebben zij ooit kunnen bevroeden dat deze stappen door zo velen gevolgd zouden worden? Hun stappen hebben in ieder geval betekenis gegeven aan de eerste stappen van mij zonder jou. Vandaag plant ik dan ook beginnen. Gewoon beginnen, gewoon doen. Niet omdat het moet, niet omdat je wil, maar begin gewoon. Je weet nooit wat dat begin zal gaan betekenen. Vandaag aan het einde van het Pieterpad begint de weg pas echt lief. Dank Toos en Bertje. Dank aan allen die mijn pad volgen en mij de kracht geven deze t...

 Mooie lieve man, Vandaag sta ik op met het woord Trots. Trots dat ik gisteren de wandeling heb voltooid. Trots dat wij deze weg bewandelen. Trots dat ik mijn eerste diner in een restaurant, aan een tafel gedekt voor twee, alleen heb kunnen genieten. Vandaag ben ik vooral trots. Gemis is iets daar kun je weinig aan veranderen, dat is er. Ik mis jou. Op zoveel momenten, dat het moeilijk is daar woord en betekenis aan te geven. Wat ik wel kan is trots zijn dat ik mijn hoofd niet laat hangen. Dat ik, zoals ik je beloofde, mijn pad vervolg.  Hoe dat pad eruit gaat zien en wat er nog op dat pad gaat komen weet ik niet. Maar vandaag ben ik vooral heel trots op de stappen die we al gezet hebben. Ik hoor je nog zo zeggen; ‘na drie maanden ga je weer daten, ga je op zoek naar iemand, dat verdien jij’. Nu lach ik een keer: ‘Sorry lief, dat gaat niet gebeuren, ik ben voorlopig nog even lekker met jou aan het praten’. Vandaag plant ik dan ook trots. Het durven kijken waar je al bent, wat ...

Mooie lieve man, Vandaag begint niet zo goed lief,  ik ben echt een beetje grieperig. Last van de buik en een hoofd vol snot. Het begint dan ook met wat tranen, ik will dit echt doen vandaag en morgen en overmorgen. Eerst maar ontbiontbijten.m Gelukkig gaat het wandelen beter dan gisteren en komt het voorhoofd een beetje los. We wandelen gelukkig door gebied met veel begroeiing. Ook vandaag wandelden we weer door afgelegen gebied met veel stilte. Maar wel wat dorpjes op de route. Gaat het niet, pak ik de bus. Vandaag staat in het teken van stilte.  Ik voel me veel in stilte gehuld. Soms is dat heel beangstigend en soms voelt het als troost. Stilte kent twee kanten. De stilte van nergens woorden voor hebben. Stilte die als een eindeloze leegte je overspoelt. De stilte die achterblijft als het gelach verstomt. De stilte die koud voelt, donker en eenzaam.  Maar er is ook stilte die je omarmt. Stilte die de rust brengt. Stilte die ruimte geeft tot contemplatie. Stilte die je ...

Mooie lieve man, Dit is mijn eerste vakantie zonder jou. De eerste vakantie die ik alleen doorbreng. Ik kruip in de avonden al vroeg in bed. Jij kent dat, jij wist dat ook. De lange lege avonden. Soms lukt het niet die te vullen, dan is slapen een fijne manier om de tijd door te komen. De dag plan je, die vul je door bezig te zijn. Nu vul ik de dagen met wandelen. Door de ene voet voor de andere te zetten en de pijltjes te volgen. De dag wandelend doorkomen was vandaag een te zware opgave. Mijn darmen spelen op, mijn voorhoofd zit vol. Vandaag lukte het me even niet per benenwagen het eindpunt te bereiken. De wandeling was mooi en bracht ons over verlaten bospaden en over afgelegen velden. Ik voelde me echt onwel worden. De afgelegenheid van de wandeling kwam op mij af als een onneembare vesting. Het laatste stukje maar even niet weer de leegte in lopen. Ik heb de bus gepakt. Op een verlaten bushalte ben ik op de grond gaan zitten. Ik had geluk en de bus zou er snel zijn. De bus chauff...

 Zondag 27 juli  Mooie lieve man, Sinds we Limburg binnen gewandeld zijn lijkt het principe van het pelgrimeren meer op zijn plek te vallen. Overnachtend in een voormalig klooster, naast een kapel waarvan de klokken nog geluid worden. Vandaag kocht ik dan ook een penning van  Sint Christoffel. Vanaf de eerste wandeling draag ik al kleine memorabilia bij me lief. Op sommige wandelingen komt er wat op mijn pad dat lijkt passen bij het moment. Ik vind, krijg of koop iets dat, Pro memoria aan de wandeling, mee gaat op onze reis. Aan mijn tas hangt een oude sleutel van jou. Het attribuut waarmee Petrus of te wel Sint Pieter, vaak wordt afgebeeld. Zo dragen ze op de camino een schelp en op weg naar Rome dus een sleutel. Jouw sleutel, ik neem je mee naar Rome lief. (In Matteüs 16:19 zegt Jezus tegen Petrus: "Ik zal je de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven, en wat je op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn, en wat je op aarde ontbindt, zal in de hemel ontbonden z...

 Zaterdag 26 juli Mooie lieve man, We staan uitgerust en opgeladen op deze morgen. Gisteren hebben we hier in het prachtige Landhuishotel de Hilkensberg, heerlijk kunnen genieten van een ontspannen sauna.  Toen ik aankwam lag er een kaartje op mijn kamer waarin mijn lieve dierbare vrienden Eveline en Jos, mij een warm onthaal schonken in de vorm van een bezoekje aan de sauna. Daar hebben we natuurlijk met veel plezier gebruik van gemaakt. Dat deden we graag hè lief, samen naar de sauna. Minimaal een keertje in de maand en in de koude wintermaanden konden we ons daar graag vaker laten verwennen. Jij altijd een trede boven mij. Het liefst een hand op mijn rug. Ik met een plankje onder het hoofd, jij liever zonder. Ik daarna in het dompelbad, jij voor geen goud. Ik ben toch niet op de bovenste treden gaan liggen. Jij denkt nu: Gekkie. Maar het voelde beter, ingedachte lag jij daar, dat was goed. Ik ben na de saunarondjes heerlijk in slaap gevallen, je was bij mij in mijn dromen. ...

 Vrijdag 25 juli Mooie lieve man, Het is vandaag alweer twee maanden geleden dat je het leven hebt gelaten.  De tijd lijkt zo snel te gaan, maar tegelijk voelt het als gisteren dat ik nog in je sterke armen wakker werd. Zo veilig en vertrouwd.  Op goede ochtenden is er een kort moment, vlak voor ik volledig wakker ben, dat korte moment tussen slapen en waken, dat het besef van het gemis nog niet doordringt. Dat het even lijkt of je nog naast me ligt. Dat moment koester ik, al lijkt het me telkens als een flits te ontsnappen. Vandaag worden we wakker in Vierlingsbeek. Een koffer met spullen voor een week staat klaar. Die hoef ik gelukkig niet mee te slepen op onze wandeling, die wordt voor ons naar de volgende overnachting gebracht. Een kleine luxe die ik me wel kon permitteren. Het is namelijk onze vakantie lief. Dit jaar in eigen land, op weg naar de Sint Pietersberg. Op de weg hierheen heb ik die grote koffer achter op de fiets gebonden. Ik dacht dan loop ik daarmee naa...

 Zaterdag 19 juli Mooie lieve man, Het hazenpad kiezen of de weg van de haas bewandelen. De dag begint vroeg, bij het ochtendgloren lopen we het bos al in. En we zijn nog maar net op pad als ik door mijn enkel ga. Een scheut pijn, een vloek. Mijn tweede val, opstaan en doorgaan. Niet het hazenpad kiezen. Hazen kom ik regelmatig tegen op onze weg. De eerste kruiste mijn pad op de Sallandse Heuvelrug.  De regen viel als bakstenen uit de hemel. Het pad werd modder en nergens was een droog plekje om even te gaan zitten. Langs de weg vind ik een bankje met een afdakje. Ik ga dankbaar zitten en een grote haas komt op mijn pad. Kijkt me even aan en springt de hei weer op. Ook tijdens de wandeling met mijn zus sprongen er meerder hazen door het veld. Mijn zus noemt het mijn krachtdier. Verbonden met moeder aarde, actief tijdens ochtendgloren en schemering, beweegt de haas zich gemakkelijk tussen de verschillende dimensies.  Als een haas je pad kruist is het een tijd van grote cre...

 Vrijdag 18 juli  Mooie lieve man, We zijn vandaag vroeg uit de veren. Ik mis het samen opstaan. Het bakje koffie, je grappen veel te vroeg in ochtend.  Een lange reis vandaag lief, voor we aan onze wandeling kunnen beginnen. De bus van Veendam naar Gieten P&R, dan de bus naar Emmen, dan de trein naar Zwolle, vervolgens de trein naar Nijmegen om als laatste de bus naar Groesbeek te pakken. We ontbijten dan ook maar in de trein. We wandelen vandaag door de wijnstreek rond Groesbeek. Al was daar al heel lang kleinschalige wijnbouw, durfde jaren geleden dappere ondernemers te beginnen met het maken van Nederlandse wijn. Ze durfde aan iets nieuws te beginnen.  Sommigen bewonderen het lef om iets nieuws en misschien buiten de gebaande paden op te pakken. Anderen vinden dat maar raar er risicovol en zijn zelfs een beetje sceptisch. Maar ze hebben doorgezet en zo zie je maar, we lopen hier door een succesvol gebied met mooie Nederlandse wijnen. We bezochten graag dit so...

 Vrijdag 11 juli, Mooie lieve man, We staan op met mooi weer. Nog 20km naar Groesbeek en dan weer even lekker naar je huisje. Daar kijk ik naar uit. Daar heb ik zin in. Het eerste stuk over de dijk brengt me plezier en rust. Daarna merk ik dat negatieve gedachten van eenzaamheid, verdriet dat nooit minder zal worden, een eindeloze weg die zich vol met beren voor me uitstrekt, mijn hoofd vullen. We gaan maar even zitten lief. Even een moment om deze negatieve gedachte de ruimte te geven om ze daarna snel te begraven. Vandaag begraaf ik dan ook negatieve gedachten. Gedachten die je zicht belemmeren. Die je afleiden van je doel. Die er zijn, maar die zich alleen manifesteren als je het toelaat. Vandaag begraaf ik die gedachten, niet opdat ze er nooit meer zullen zijn, maar ze te laten zijn en ze daarna achter me te kunnen laten. De wandeling blijft zwaar. Geen dag voor veel woorden, maar we zijn er bijna en we gaan zo lekker naar je huisje. Het was fijn met je te wandelen lief.

 Donderdag 10 juli Mooie lieve man, Vandaag een wandeling die ons door een klein stukje Duitsland brengt. Vandaag wandelen we op en neer. En zo gaat het ook met mijn emoties.  Gisteren een dag van een diep dal. Vandaag een dag van omhooglopen. Vandaag ook een dag van vallen en weer opstaan. Mijn eerste val lief.  Een kleine kiezel glipt weg onder mijn schoenen en neemt mij mee. De grond is hard, en doet even zeer. Gelukkig geen blessures. Ik sta op en loop weer door. Vandaag begraaf ik dan ook omvallen. Hoe vaak ik nog mag vallen op onze weg naar Rome, dat ik altijd weer opsta en doorloop. Dat ik niet omval. Dat ik na elk diepte punt weer de weg omhoog bewandel.  Dat naast de duisternis er ook weer licht zal zijn. Omdat de weg bestaat uit vele kleuren, soms heel dicht op elkaar. Vandaag geniet ik van het weer, de heuvels, de dalen en de Rijn. Vandaag steken we de Rijn over met een klein pontje. Even een klein stukje varen. En de rust van het water ervaren. Bij mijn a...

 Woensdag 9 juli Lieve mooie man, Noodzaak is de godin van goede ideeën. En vandaag is lopen een noodzaak. Vandaag mis ik je lief. Vandaag mis ik vooral dat je er altijd voor me was. Je krachtige en sterke karakter. Je ‘kom op laat de kop niet hangen’ mentaliteit. Opstaan en doorgaan, het leven is te mooi om aan je voorbij te laten gaan.  Als er iets leuks is om te doen, dan moet je het moment pakken, hoor ik je zeggen. Het is stralend mooi weer en dan gingen we er vaak gezellig samen een dagje op uit Dus vandaag pak ik het moment. Ik ben opgestaan en heb de wandelschoenen aangedaan. Al schreeuwt alles in mijn om onder de dekens te kruipen en de gordijnen te sluiten. Ik pak het moment. Vandaag wandelen we van Zelhem naar Braamt lief. En al lukt het me nog  niet om er naar uit te kijken hoop ik dat ik mooie nieuwe dingen zal zien, dat de dag wat kleur brengt. Vandaag begraaf ik oneerlijkheid. Oneerlijkheid die ik voel omdat jij mij en het leven moest verlaten terwijl wij d...

 Vrijdag 4 juli Mooie lieve man,  Het is bijna een maand geleden dat we aan deze wandeling begonnen. Alweer meer dan een maand zonder jouw handen in de mijne. Opstaan zonder jouw warme lichaam naast me. Ontbijten met een lege stoel aan tafel.  Vandaag ontbijt ik gezellig met mijn zus. We lopen vandaag met zijn drieën lief. Weer hebben we een lange wandeling voor de boeg. Ik verzamel de moed en het lef om deze aan te gaan. Het is gelukkig makkelijker als er iemand is die je steunt. Het is fijn als er mensen mee willen wandelen. Als iemand de moed heeft de weg die je bewandelt te delen. Mensen met lef, die je verdriet zien, zonder het te willen wegnemen. Het is heel fijn om mensen te hebben die er voor je zijn. Die mensen geven je kracht. Vandaag plant ik dan ook lef. Lef om je eigen pad te bewandelen. Het lef je eigen koers te bepalen. Maar ook het lef om mezelf bloot te geven. Om kwetsbaar te zijn en om mijn verdriet te delen. Rouwen is een werkwoord. Daar moet je iets vo...

 Donderdag 3 juli Mooie lieve man, Vandaag lopen we van Hellendoorn naar Laren. Een flinke wandeling lief. Ik weet niet of ik echt zin heb, ik heb in iedergeval geen tegen zin. Ik ben wel blij weer even met je te praten lief. We moeten vroeg op. Daar was jij altijd beter in dan ik. Jij stond altijd gelijk aan. De wekker gaat, eruit, douchen en gaan. Ik heb altijd even nodig om te landen. Dat vond jij heerlijk. Een goed moment om mij even te plagen. Ik mis je grapjes en plagerijen. Er word wel erg weinig gelachen in huis. Plagen deed je graag. Zo ook de eerste keer dat je naar mij toe zou komen. Rond etenstijd zou je er zijn. Een kwartiertje voor ik je verwachte kreeg ik een appje.  ‘Wat hadden we nu precies afgesproken’? Ik snapte er niets van. De lasagna was klaar om in de oven te gaan, volgens mij was het duidelijk, maar ach…. Iedereen kan zich vergissen. ‘Je zou mee eten, daarna zouden we wel zien hoe het zou lopen’. ‘Oh dan stap ik nu in de auto’.  Een beetje verbaasd...