Etappe 12 Laren naar Zelhem

 Vrijdag 4 juli

Mooie lieve man, 



Het is bijna een maand geleden dat we aan deze wandeling begonnen. Alweer meer dan een maand zonder jouw handen in de mijne. Opstaan zonder jouw warme lichaam naast me. Ontbijten met een lege stoel aan tafel. 

Vandaag ontbijt ik gezellig met mijn zus. We lopen vandaag met zijn drieën lief.

Weer hebben we een lange wandeling voor de boeg. Ik verzamel de moed en het lef om deze aan te gaan. Het is gelukkig makkelijker als er iemand is die je steunt.

Het is fijn als er mensen mee willen wandelen. Als iemand de moed heeft de weg die je bewandelt te delen. Mensen met lef, die je verdriet zien, zonder het te willen wegnemen. Het is heel fijn om mensen te hebben die er voor je zijn. Die mensen geven je kracht.

Vandaag plant ik dan ook lef. Lef om je eigen pad te bewandelen. Het lef je eigen koers te bepalen. Maar ook het lef om mezelf bloot te geven. Om kwetsbaar te zijn en om mijn verdriet te delen.

Rouwen is een werkwoord. Daar moet je iets voor doen, dat vraagt actie en inzet. Rouwen is een proces waarin je het verlies verwerkt. Daarin is geen goed of fout. Rouwen is heel individueel, maar rouwen is wel een werkwoord.

Praten helpt mij, ook het praten met jou lief. Het delen van mijn verhaal, mijn verdriet, maakt kwetsbaar en sterk tegelijk. 

Vandaag lopen we soms even anders dan de route aangeeft. Vandaag kiezen we ons eigen pad lief. Ik zie je ogen stralen en hoor je zeggen: ‘Goed zo meiden. Jullie bepalen je eigen weg, jullie komen er wel. Blijf het lef hebben omdat te doen’.

Ik hoor je zeggen; ‘je kan dit Miekie’.

Het was fijn met je te wandelen lief.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen

Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Afbeelding
Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...
Meer lezen