Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Donderdag 12 juni

Mooie lieve man,

Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons.

Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief.

Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar.



Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras. 

Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen.

De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen.

Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart met dubbele slagroom was hier altijd een groot succes. Ik moet  toegeven dat ik je nooit heb horen klagen over appeltaart met slagroom. Soms zei je enthousiast “deze is wel erg lekker”, maar het was nooit niet goed genoeg.

Appeltaart met slagroom, voor altijd aan jou verbonden.

Wat hou ik veel van jou, wat heb ik intens veel van jou gehouden.  Wat was de tijd kort samen en wat lijkt de weg alleen nu eindeloos lang en onbegaanbaar.



Vandaag plant ik dan ook liefde. De liefde die wij deelde en die nog zo sterk door klopt in mijn hart.

Dat die liefde mag groeien en het begin word van iets waar ik nu nog niet van kan dromen.

We slapen vanavond in een piep klein huisje lief. Voorheen zou ik daar echt naar uitgekeken hebben, zo samen even weg. 

Nu is het vooral heel stil en ik zie op tegen de avond, als  duisternis mij omringd. De herinneringen aan onze liefde ligt als een pleister op de wond van het gemis, dit gemis van duizend tranen.

Als ik straks mijn ogen sluit, hoop ik dat je in mijn dromen bij mij bent, je warme sterke armen om me heenslaat en dat er een stralende morgen op mij wacht.

Het was fijn met jou te wandelen lief.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen