Etappe 18: Vierlingsbeek naar Swolgen

 Vrijdag 25 juli


Mooie lieve man,

Het is vandaag alweer twee maanden geleden dat je het leven hebt gelaten.  De tijd lijkt zo snel te gaan, maar tegelijk voelt het als gisteren dat ik nog in je sterke armen wakker werd. Zo veilig en vertrouwd. 


Op goede ochtenden is er een kort moment, vlak voor ik volledig wakker ben, dat korte moment tussen slapen en waken, dat het besef van het gemis nog niet doordringt. Dat het even lijkt of je nog naast me ligt. Dat moment koester ik, al lijkt het me telkens als een flits te ontsnappen.

Vandaag worden we wakker in Vierlingsbeek. Een koffer met spullen voor een week staat klaar. Die hoef ik gelukkig niet mee te slepen op onze wandeling, die wordt voor ons naar de volgende overnachting gebracht. Een kleine luxe die ik me wel kon permitteren. Het is namelijk onze vakantie lief. Dit jaar in eigen land, op weg naar de Sint Pietersberg.

Op de weg hierheen heb ik die grote koffer achter op de fiets gebonden. Ik dacht dan loop ik daarmee naar het station.

Alles leek me die ochtend echter tegen te werken. Ik stoot op het moment van vertrek en flesje bier om, die eerst opruimen dus, de trein wacht niet. 

Het begint enorm te regenen, toch maar even wachten, ook al wacht de trein niet.

De ergste regen voorbij en dan snel proberen toch die trein te halen. De koffer blijft maar van de bagagedrager glijden. De tranen staan me in de ogen, lief ik heb je zo nodig.

Op dat moment komt er een man het buurthuis uitlopen. ‘Kan ik je helpen’? Ik kijk hem aan. ‘Het lijkt niet helemaal te gaan zo als je graag zou willen’.

Ik schud van nee. Hij ziet de tranen en vraagt: “waar moet je naar toe’? Ik antwoord: ‘het station’. 'Ik breng je koffer wel even, ik zie je daar, ik heb een witte bus’.

En zo geschiede. Als ik met de fiets op het station aankom staat de koffer al voor me klaar.

Ik vraag zijn naam. Gert-Jan. Ik bedank hem en zeg dat hij geen idee heeft wat zijn hulp op dat moment voor mij heeft betekend.

Kleine moeite. Misschien voor hem, voor mij was het een groot gebaar.

Vandaag plant ik dan ook vertrouwen . Vertrouwen hebben in de mensen om je heen. Vertrouwen hebben in jezelf, het leven en durven te vertrouwen in wat er op je pad komt.

Het was fijn met je te wandelen lief.









Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen

Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Afbeelding
Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...
Meer lezen