Etappe 20: Van Venlo naar Swalmen

 Zondag 27 juli 

Mooie lieve man,

Sinds we Limburg binnen gewandeld zijn lijkt het principe van het pelgrimeren meer op zijn plek te vallen. Overnachtend in een voormalig klooster, naast een kapel waarvan de klokken nog geluid worden. Vandaag kocht ik dan ook een penning van  Sint Christoffel.

Vanaf de eerste wandeling draag ik al kleine memorabilia bij me lief.

Op sommige wandelingen komt er wat op mijn pad dat lijkt passen bij het moment. Ik vind, krijg of koop iets dat, Pro memoria aan de wandeling, mee gaat op onze reis.

Aan mijn tas hangt een oude sleutel van jou. Het attribuut waarmee Petrus of te wel Sint Pieter, vaak wordt afgebeeld. Zo dragen ze op de camino een schelp en op weg naar Rome dus een sleutel. Jouw sleutel, ik neem je mee naar Rome lief.

(In Matteüs 16:19 zegt Jezus tegen Petrus: "Ik zal je de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven, en wat je op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn, en wat je op aarde ontbindt, zal in de hemel ontbonden zijn.")

Een Maansteen die ik kreeg van mijn zus in de laatste weken dat jij nog bij me was. Bijgevoegde tekst: De maansteen moedigt aan en beschermt tijdens het ontdekken van het onbekende. Om je veilig te voelen als je een andere weg inslaat.

Een klein keramisch wit-gouden Kroontje, gekregen in het winkeltje in Winsum, aan het einde van de eerste wandeling op onze tocht naar Rome. Bijgevoegde tekst: draag deze kroon altijd bij je, het herinnert je eraan de moed erin te houden.

De penning van Sint-Christoffel heb ik naast de sleutel aan mijn rugzak bevestigd. Bijgevoegde tekst: Christus drager: Hij is de patroonheilige van onder andere de reiziger en pelgrim. Hij geeft bescherming tegen: …….. ‘een hele lijst onfortuinlijke zaken'

Ik plant dan ook bescherming omdat we allemaal wel een beetje bescherming kunnen gebruiken. Omdat ik jouw sterke armen om mijn schouders mis, omdat ik nog zo graag achter je brede rug zou schuilen. Ik plant bescherming in de hoop dat wij ons pad veilig kunnen vervolgen.

Wat deze kleine memorabilia ook mogen betekenen, voor mij maken ze herinnneringen tastbaar. Net zoals de ring aan mijn vinger. De ring die jij met veel liefde voor mij hebt laten maken. De ketting om mijn nek, met jouw geboortesteen. De foto van onze eerste vakantie samen, die hangt op het toilet. De hoed aan de muur, die je voor me kocht in Frigiliana.

Lief, deze tastbare herinneringen houden jou dicht bij mij. Daarom zit boven in mijn tas de belangrijkste kleinood van allemaal: Een foto van ons bij hongerige wolf. Zo gelukkig, zo blij en onbevangen. Zo samen. Zo wil ik ons herinneren. Die herinnering draag ik voor altijd bij me.

Vandaag stond er bij aankomst een heerlijk koud lokaal biertje op ons te wachten. Lieve, dierbare Elisabeth je wil niet weten hoe fijn het is om zo aan te komen. 

Het was fijn met je te wandelen lief.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen

Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Afbeelding
Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...
Meer lezen