Ik breng je naar Rome

Donderdag 26 juni, Mooie lieve man, Als ik het gordijntje open en naar buiten kijk, zie ik dat het regent dat het giet. We lopen vandaag dus door de regen lief. Onze verhalen beginnen langzaam ons verhaal te worden. Ondanks dat we nu de Sallandse heuvelrug oplopen en het vechtdal langzaam achter ons laten. Verdient de start van ons nog een laatste vertelling. Jij mag beginnen lief. Jouw verhaal: Ze doet gelukkig mee aan de expeditie. Een spel waar bij met allerlei spelletjes en sporten in teams tegen elkaar gestreden wordt. Ze vraagt of ze mee mag rijden. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. Ze heeft zo te zien hetzelfde kleur lint gekregen, leuk ze zit dus in je team. Je bent benieuwd naar haar in deze setting. Mijn verhaal: Gelukkig kon ik mij op het laatste moment nog inschrijven voor deze activiteit.  Hij heeft helaas een blauw lintje, ik een gele. In een moment van “succes is een keuze” gris ik een blauw lintje uit de handen van een deelneemster, geef haar mij gele lintje en...

 Woensdag 25 juni Mooie lieve man, Vandaag praten we verder lief en lopen we het tweede deel door het Vechtdal. Het is tijd om jouw verhaal wat ruimte te geven. Jouw verhaal: Je had een leuke avond gehad. Helaas ging de mooie dame met dat goddelijke lichaam (dit zijn jouw woorden) niet mee mountainbiken. Maar aan het einde van de middag zou ze wel mee gaan naar de rondleiding op de brouwerij. Daar stond de bus, je stapte in en zag haar gelijk zitten. Nonchalant ging je op het bankje (met het gangpad er tussen) naast haar zitten. Bij de brouwerij bleef ze maar vragen stellen aan de rondleider. Gebruiken jullie verse hop of gedroogde? Maken jullie diverse soorten bier? Maken jullie ook seizoens bier?  Het kon je eigenlijk niet zo boeien, maar je genoot wel van haar enthousiasme. Je wandelde het winkeltje binnen en kocht wat biertjes en paar glazen. Leuke momenten verdienen een aandenken. Die avond raakte je wederom met haar in gesprek. Je durfde het zelfs aan om een dansje met h...

 Vrijdag 20 juni Mooie lieve man, Vandaag lopen we Drenthe uit, het Vechtdal in lief. Daar begint ons verhaal, daar beginnen alle herinneringen aan jou. Daar ontmoette ik jou. Daar ontstond met een klein vonkje een grote brand in mijn hart. Mijn verhaal: De vakanties alleen na een echtscheiding zijn vaak niet momenten om naar uit te kijken. Ik vermaak me prima overdag. Heerlijk op eigen tempo kunst en cultuur snuiven, lekker shoppen zonder een zuchtende man naast je….  Maar dan komen de avonden: Alleen uit eten, een lege hotel kamer. Ik vond het maar niets. Dus een leuke vakantie met een gelijkgestemde groep leeftijdsgenoten leek me wel een leuke uitdaging. Maar om nu gelijk een dag of tien op pad te gaan, daar was ik niet zo zeker van. Dus besloot ik eerst maar zo’n weekendje uit te proberen. Op naar het vechtdal. Op naar een weekend van nieuwe mensen ontmoeten. Met een grote koffer stond ik voor de deur van de villa. Ik keek even naar binnen en wilde eigenlijk gelijk omkeren...

 Donderdag 19 juni Lieve mooie man, We starten anders dan gisteren lief, de dag is beter begonnen en ik voel me klaar om er invulling aan te geven. Soms is een weg ook gewoon een lang stuk tussen waar je je bevindt en je doel. We wandelen vandaag naar Coevorden. Waarvan ik me niet kan herinneren dat we daar ooit zijn uitgestapt.  In een van onze vele  autoritjes, door het door jou zo geliefde Drenthe, zijn we er zeker doorheen gereden. We reden vaak samen de toeristische routes door de omgeving. Dan was je in je element. Sturen met je knie, sjachie draaien en ronduit vertellen over vroeger, over de geschiedenis van Drenthe en Groningen,  over de jongens van Musch, over je werk, over….. Het waren vaak tijdens deze ritjes dat wij elkaar vertelde over onze littekens, de reeds geschreven bladzijdes uit ons leven, de hoogte- en veelal ook de dieptepunten Muziekje op, raampje open en lullen maar. Vandaag is de rit per benenwagen, maar ik praat nog honderd uit met je. Niet ...

 Woensdag 18 juni Lieve mooie man Vandaag wandelen we naar Sleen. Ik heb vandaag geen zin. Geen zin om alleen te zijn, dus ik hoop veel met je in gedachten te kunnen kletsen.  Wat mis ik jou vandaag. Ik heb vandaag zin in niets. Het liefst blijf ik in bed, maar dat past mij niet. Dus ik ga maar op pad. Alles zit tegen en met bijna 2 uur vertraging kan de wandeling dan eindelijk beginnen. We lopen vandaag een stuk dat ik niet goed ken, maar de wandeling gaat tussen twee mooie herinneringen door. Al doen we ze niet aan, komen deze fijne herinneringen me wel omarmen. Orvelte, daar konden we lekker doorheen struinen, wat een prachtig dorpje. Wat fijn dat er van die plekjes zijn waar de schoonheid van het verleden bewaard is gebleven. Waar de rust en het tempo, de gekte van de wereld heeft buiten gesloten. Daar konden we echt van genieten, dicht bij huis, verweg van alles. We gingen er nooit weg voor dat we even door het stenen winkeltje hadden geneuzeld. Prachtig al die edelstenen...

 Maandag 16 juni Mooie lieve man Zijn we alweer aan de wandel hoor ik je zeggen. Ja lief, dat is wat we voorlopig doen. Wandelen vond je echt fijn om te doen, maar het hoefde van jou ook niet elk weekend. Waar we graag een wandeling maakte. Was op ‘t Gasselterveld, ons rondje om het Nije Hemelriek. Op zondag ochtend reden we naar dit serene stukje bos en liepen we ons rondje om de kraak heldere plas. Bij de parkeerplaats stond een leuk klein restaurantje waar we natuurlijk cappuccino en appeltaart bestelden. We lopen er vandaag vlak langs lief, terwijl de herinneringen me overspoelen. In de winter als het had gesneeuwd waande we ons ergens in het hoge noorden. De sneeuw op de dennen, het gekraak van vers gevallen nog onbelopen sneeuw onder de wandelschoenen. Heel romantisch. Dit rondje lukte ook nog toen de energie steeds minder werd, toen alle behandelingen en de tumor zijn tol gingen eisen. Dan stopte we af en toe, zaten op het zand aan de rand van het water, op een van de bankje...

 Vrijdag 13 juni Lieve mooie man Er staat een grote mand met een heerlijk ontbijtje voor ons klaar. Samen ontbijten, dat was elke dag, werkdag of weekend, iets waar we uitgebreid de tijd voor namen. Helemaal als we in de zon in de tuin konden ontbijten, dan voelde wij ons als God in Frankrijk. Vooral ik. Zo anders dan dat balkonnetje in Amsterdam. Rust, mussen, vlinders en bijen. Het voelde elke keer als een kleine vakantie. De kleine vakantie hier zit erop lief. Vandaag maken we een korte wandeling met prachtig weer in het verschiet. Vandaag wil ik mijn eerste woord begraven. De woorden die ik plant schrijf ik op blooms papier met bloemenzaden erin. De woorden die ik begraaf schrijf ik op iets dat ik onderweg vindt. Vandaag is dat een sneeuwwit stukje berkenbast. Ik begraaf machteloosheid. Er is niets verwoestender, niets dat de ziel meer verscheurd dan machteloos moeten toezien hoe je geliefde, die je zo stevig met zijn handen vasthoud, te voelen wegglijden als zand tussen je vin...

Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...

 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...

 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...