Etappe 4: Zuid-Laren naar Rolde

 Vrijdag 13 juni



Lieve mooie man

Er staat een grote mand met een heerlijk ontbijtje voor ons klaar. Samen ontbijten, dat was elke dag, werkdag of weekend, iets waar we uitgebreid de tijd voor namen.

Helemaal als we in de zon in de tuin konden ontbijten, dan voelde wij ons als God in Frankrijk. Vooral ik. Zo anders dan dat balkonnetje in Amsterdam. Rust, mussen, vlinders en bijen. Het voelde elke keer als een kleine vakantie.



De kleine vakantie hier zit erop lief. Vandaag maken we een korte wandeling met prachtig weer in het verschiet.

Vandaag wil ik mijn eerste woord begraven. De woorden die ik plant schrijf ik op blooms papier met bloemenzaden erin. De woorden die ik begraaf schrijf ik op iets dat ik onderweg vindt. Vandaag is dat een sneeuwwit stukje berkenbast.

Ik begraaf machteloosheid. Er is niets verwoestender, niets dat de ziel meer verscheurd dan machteloos moeten toezien hoe je geliefde, die je zo stevig met zijn handen vasthoud, te voelen wegglijden als zand tussen je vingers.

Ik wil het gevoel dat ik machteloos heb toegekeken begraven. Ik heb gedaan wat kon, gevochten voor wat het waard was en je tot het laatste moment niet losgelaten. Ik was niet bij machte de tumor weg te toveren, maar ik was niet machteloos.

Ik was er en ben er.



Als we de Gasterse duinen op lopen, stromen de herinneringen binnen. Hier zag je graag de Schotse hooglanders, ook ik vind ze prachtig die enorme beesten, maar ik bleef graag een beetje achter je. Zo groot, zo imponerend, zo gewoon …. vaak midden op het pad. 

In alle rust kon je ze bewonderen. Ik hield liever je hand vast en bleef een beetje achter je.

Vandaag zie ik ze niet, misschien is dat maar goed ook, ik kan nu niet schuilen achter jouw brede rug.

De wandeling vandaag brengt ons langs ook een paar hunebedden. We hebben samen best een aantal van die hunebedden bekeken. Het mysterieuze aan deze bouwwerken sprak jou wel aan. Ook de herkomst van de stenen. De Saale-ijstijd en de vorming van de Hondsrug. 



Als ik daar naar vroeg kon je er ook altijd graag over vertellen, maar we eindigde altijd met meer vragen dan antwoorden, dat mis ik vandaag.

Het was prachtig weer, dank je.

Het was fijn met jou te wandelen lief.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen

Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Afbeelding
Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...
Meer lezen