Etappe 10: Ommen naar Hellendoorn

Donderdag 26 juni,

Mooie lieve man,

Als ik het gordijntje open en naar buiten kijk, zie ik dat het regent dat het giet. We lopen vandaag dus door de regen lief.

Onze verhalen beginnen langzaam ons verhaal te worden. Ondanks dat we nu de Sallandse heuvelrug oplopen en het vechtdal langzaam achter ons laten. Verdient de start van ons nog een laatste vertelling.

Jij mag beginnen lief.

Jouw verhaal:

Ze doet gelukkig mee aan de expeditie. Een spel waar bij met allerlei spelletjes en sporten in teams tegen elkaar gestreden wordt.

Ze vraagt of ze mee mag rijden. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen.

Ze heeft zo te zien hetzelfde kleur lint gekregen, leuk ze zit dus in je team. Je bent benieuwd naar haar in deze setting.

Mijn verhaal:

Gelukkig kon ik mij op het laatste moment nog inschrijven voor deze activiteit. 

Hij heeft helaas een blauw lintje, ik een gele. In een moment van “succes is een keuze” gris ik een blauw lintje uit de handen van een deelneemster, geef haar mij gele lintje en zeg: ‘sorry die heb ik echt even nodig’.

Hij is een goede teamleider. Verdeelt de taken en neemt graag de lastige opdrachten op zich.

Jouw verhaal:

Ze durft, laat zich leiden maar neem initiatief, is snel en oplossingsgericht.

Ons verhaal:

Het is snel een team, we werken met elkaar prima samen en winnen deze absolute brugklas activiteit. Gelukkig maar want we kunnen zo te zien beide slecht tegen verliezen.

Daarna rijd ik met je mee terug naar de villa. Ik vertel dat ik vanavond al naar huis moet. Ik zie de teleurstelling op je gezicht. ‘Ik breng je wel even naar het station’, zeg je. Mijn hart slaat over.

Op het station nemen we afscheid met een àlleszeggende zoen.

Aarzelend vraag ik je of je nog zin hebt mij eens te zien.

Natuurlijk lijkt het je leuk nog eens af te spreken. Je geeft haar je nummer en jij rijdt terug naar de villa. Gelijk komen er een paar dames op je af stappen: ‘ze is naar huis, ach ze is ook veel te jong voor je’. 

Je pakt snel je spullen en verdwijnt als een dief in de nacht door de achterdeur. Voor je thuis bent, ontvang je gelukkig al je eerste berichtje van haar.


Vandaag plant ik openheid. Openstaan voor nieuwe dingen, openstaan voor liefde die is, die geweest is en die er voor altijd zal zijn. De openheid om jezelf te laten zien en te zijn. De openheid van het moment.

Vandaag plant ik openheid. Want mooie herinneringen verdienen een aandenken.

Het was fijn om met je te wandelen lief.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen

Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Afbeelding
Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...
Meer lezen