Etappe 7: Sleen naar Coevorden

 Donderdag 19 juni

Lieve mooie man,

We starten anders dan gisteren lief, de dag is beter begonnen en ik voel me klaar om er invulling aan te geven.

Soms is een weg ook gewoon een lang stuk tussen waar je je bevindt en je doel.


We wandelen vandaag naar Coevorden. Waarvan ik me niet kan herinneren dat we daar ooit zijn uitgestapt.  In een van onze vele  autoritjes, door het door jou zo geliefde Drenthe, zijn we er zeker doorheen gereden.

We reden vaak samen de toeristische routes door de omgeving. Dan was je in je element. Sturen met je knie, sjachie draaien en ronduit vertellen over vroeger, over de geschiedenis van Drenthe en Groningen,  over de jongens van Musch, over je werk, over…..

Het waren vaak tijdens deze ritjes dat wij elkaar vertelde over onze littekens, de reeds geschreven bladzijdes uit ons leven, de hoogte- en veelal ook de dieptepunten

Muziekje op, raampje open en lullen maar.

Vandaag is de rit per benenwagen, maar ik praat nog honderd uit met je. Niet hardop, maar heel zachtjes in mijn hoofd. Dan mis ik je stem, je lach, de blik in je oh zo mooie ogen.

Toch hoor ik je verhalen nog steeds en ik zie je reactie, vaak weet ik precies welke blik je me zou geven. 

Plots verschijnt er een lach op mijn gezicht omdat ik zeker weet dat je me nu met een verbaasde blik aan zou kijken. “Miekie je weet dat je met jezelf aan het praten bent toch”? 

Ja lief, maar het is zoveel fijner om met jou te praten.

Vandaag plant ik geduld.

Geduld hebben om te rouwen. Geduld om de ziekte te verwerken, geduld om de herinneringen aan jou een kans te geven om de leegte weer te vullen. Maar vooral ook geduld met mezelf.

Het mag; je verdrietig, verdwaald en leeg voelen. Dat mag.

Vandaag plant ik geduld.

We hebben de laatste dagen mooi weer lief, daar klamp ik mij aan vast, dat maakt onze dagen wat minder donker.

Ik laat de woorden: 'Van herinneringen neem je nooit afscheid'  door mijn hoofd gaan. Ik zal jou nooit vergeten lief, in mijn herinnering ben jij nog heel dicht bij mij.

Mis je. Het besef dat we nooit meer zo’n toeristisch ritje samen zullen maken is een onbeschrijfelijk rauwe pijn.

Aangekomen in Coevorden werd ik door de dame op het gemeentehuis alleraardigst aan een stempeltje geholpen.

Het was fijn om met je te wandelen lief.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Van start! Pieterburen - Winsum

Afbeelding
 Zaterdag 7 juni Mooie lieve man Het is nu bijna twee weken geleden dat jij het leven losliet. Je missen is misschien niet eens een goede omschrijving. Je laat zo’n grote leegte in mij achter dat ik soms niet weet wat ik met de dag aan moet. Vandaag begin ik dus maar aan een lange wandeling. Een wandeling van hoop en verlangen. Een wandeling van loslaten en terugvinden.  Een wandeling van Pieterburen naar de Sint Pieter. Naar het Rome waar jij nooit mocht komen.  Ik breng je naar Rome lief. We, moet ik dus zeggen, ik neem jou met mij mee. Deze wandeling is voor ons beide.  We starten klein lief, een kort stukje Groningen dat wij niet samen hebben bezocht. Vandaag lopen we van Pieterburen naar Winsum. Hoop is het woord dat ik ga planten. Ik zal woorden planten en begraven op onze weg naar Rome. Woorden die in mij zullen moeten groeien of die ik wil laten groeien om de leegte vorm te geven. Daarnaast zullen er ook woorden zijn die ik achter mij wil laten. Deze woorden ...
Meer lezen

Etappe 2: Winsum naar Groningen

Afbeelding
 Maandag 9 juni Mooie lieve man. Vandaag lopen we naar het mooie Groningen. Een stad die mijn hart heeft veroverd, een stad waaraan ik veel mooie herinneringen heb. We hebben hier samen met zoveel plezier in de zon op het terras gezeten, lekker uit eten geweest, genoten van noorderzon, gewandeld, we hebben ons verwonderd in het museum en gestruind over de markt. Vandaag is Groningen dus ons doel. En gelukkig zit het weer een beetje mee. Een zacht lentezonnetje achter een sluier van wolken. Vandaag staat in het teken van geloven. Ik geloof in ons. Ik geloof dat het minder kil zal worden, dat er weer gelach zal klinken door de stilte. Dat al het mooie dat jij mij gegeven en gebracht hebt weer in het licht zal komen. Ik geloof dat de leegte weer gevuld zal worden.  Ik geloof. Vandaag planten we dan ook dit woord. Want dat woord moet echt nog zijn plek krijgen. Er zijn momenten dat ik er moeilijk aan kan vasthouden, zo grauw is het soms. Ik hoor het je zeggen. Malle meid, wat ben ...
Meer lezen

Etappe 3: Groningen naar Zuid-Laren

Afbeelding
Donderdag 12 juni Mooie lieve man, Vandaag starten we in Groningen en laten we, de door ons geliefde stad achter ons. Je brengt mij vandaag stralend weer. Een blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Weer waar jij heel gelukkig van werd, dank je lief. Het is vandaag een mooie afwisselende wandeling. Ik strijk onderweg even neer op een terras. Ze hebben mosterdsoep, een van je favorieten. Die bestel ik dus maar. Het eindpunt van vandaag is Zuidlaren. Ook een plaatsje dat we graag een bezoek brachten. Waar we de mooie huizen bewonderden en waar we na een lange wandeling graag neer streken op een terras.  Waar je de mosterdsoep toch minder goed vond smaken dan in het Groningse. “Daar is ie pittiger en zit er lekker droge worst in”, ik hoor het je nog zeggen. De mosterdsoep op het terras is uitstekend, maar we zijn dan ook op de grens van Groningen. Er zitten zelfs stukje droge worst in. Ik zie je blij glimlachen. Als ik Zuidlaren binnen stap, moet ik denken aan appeltaart. De appeltaart...
Meer lezen